Wspinaczka jest wliczana do sportów ekstremalnych, zatem ryzyko jest jej nieodłączną częścią. Emocje, które asystują pokonywaniu pionowych dróg nie muszą wiązać się jednak z balansowaniem na cienkiej linii dzielącej życie i śmierć.

Przyrząd asekuracyjny jest bardzo często nazywany asekuracyjno-zjazdowym, gdyż zdecydowana większość tych przyrządów pełni obie funkcje. Korzystamy z tych sprzętów, kiedy chcemy asekurować partnera oraz w czasie samodzielnego zjazdu na linie. Taki sprzęt jest istotnym Wyposażeniem fana wspinania się i możemy spotkać go tak na ściance sztucznej jak i na skałach. Bez względu na to, w której roli występuje nasze narzędzie, obowiązkiem jego będzie wyhamowanie prędkości, z którą przesuwa się lina w tego typu sytuacji jak opuszczanie osoby wspinającej się, opadnięcie albo sortowniki zakrywek samodzielny zjazd. Narzędzia asekuracyjne, które znamy dzisiaj pojawiły się dosyć niedawno. Wspinacze, którzy funkcjonowali jeszcze na początku XIX oraz XX w., którzy zminimalizować chcieli ryzyko dość groźnego upadku, wówczas chwytali się sposobów, które w dzisiejszych czasach mogłyby przyprawiać nas o zawrót głowy.

W kategorii przyrządów klasycznych znajdą się sprzęty, które posiadają najprostszą konstrukcję i które jako pierwsze pojawiły się na rynku. Funkcjonują one w taki sposób, że do hamowania wykorzystują siłę tarcia. Moglibyśmy napotkać jeszcze przyrządy samoblokujące. Znane „automaty” posiadają w większym stopniu złożony mechanizm, który w najbardziej groźnym momencie zezwala na to, żeby lina się zakleszczyła. Zostaje zablokowana wtedy, kiedy dojdzie do gwałtownego szarpnięcia. Występują ponadto narzędzia półautomatyczne. W takiej kategorii usytuowane będą rozwiązania pośrednie, które zarówno hamują dzięki tarciu jak i zakleszczaniu się liny.

W odróżnieniu od automatów przyrządy półautomatyczne nie posiadają systemu z ruchomymi częściami. Ósemka była początkowo urządzeniem zjazdowym, później jednak znalazła zastosowanie także w czasie asekuracji.